Ooit was er in onze buurt een kleine fietsstalling. Helaas is die zo’n 3 jaar geleden omgetoverd in een prachtige atelierruimte. Dus de fietsen maar weer terug in ons huis gestald. Ergens in de zomer van 2007 heeft de Wijkraad Oost een onderzoek gedaan naar de behoefte aan veilige fietsstallingen en fietstrommels. Over de uitkomst van die peiling hebben wij als bewoners - zover mij bekend - niets meer vernomen. Het aardige van zo’n enquête is wel dat het gesprekstof in de buurt oplevert. Wat er bij ons toe geleid heeft dat ik samen met onze buren links en rechts in januari een aanvraag voor een fietstrommel heb ingediend. In zo’n fietstrommel kunnen 5 fietsen en je betaalt ongeveer € 100,- per fiets per jaar. Best een fors bedrag. Zeker als je je realiseert dat je voor een parkeervergunning bij ons in de buurt slechts zo’n € 65,- per jaar betaalt.

Afgelopen week stond er in het AD/UN een stukje over het tekort aan beveiligde fietsenstallingen in de stad en de hoge prijs van met name de fietstrommel. Vincent Oldenborg (Leefbaar Utrecht) heeft te kennen gegeven daar een punt van te gaan maken. Ik vind dat we ons daar als GroenLinks bij aan moeten sluiten. Het argument dat zo’n fietstrommel kostendekkend moet zijn en dat de auto geen melkkoe mag zijn gaat er bij mij niet in. De maatschappelijke kosten voor de stad zijn veel hoger dan die € 65,- per jaar. Als je het autobezit wilt ontmoedigen en het fietsgebruik wilt stimuleren, is en blijft het prijsmechanisme een bruikbaar instrument.

Ik las in het krantenartikel ook dat fietstrommels zelden op parkeerplekken geplaatst worden. Hoezo voorrang voor de fiets? Het toeval wil dat bij ons in de straat een parkeerplek nou juist de enige plek voor een trommel is. De stoepen zijn te smal. Op zich is er in onze straat parkeerruimte genoeg. Ook de plek die wij voorgedragen hebben, is niet problematisch: voor een blinde muur van de kerk. Ik ben benieuwd hoe het met onze aanvraag verder gaat. Ik hou jullie op de hoogte!